Historia naszego Domu

Rok 1962 – trudny rok w historii Zgromadzenia

6 grudnia 1962 r. – Zgromadzenie zostało poinformowane o wszczęciu postępowania wywłaszczeniowego, mającego na celu odjęcie (na rzecz Państwa) z własności Zgromadzenia parceli o powierzchni 846m2 położonej w Krakowie przy pl. gen. W. Sikorskiego 13. Zamysł – powstanie biurowiec.

W marcu 1963 r. – pierwsze pomiary pod budowę. Mimo wielu starań sióstr, nie udało się uratować ogrodu.

28 maja 1963 r. – odpowiedni organ władzy zawiadomił siostry o zajęciu wspomnianej własności – fragmentu klasztornego ogrodu.

Maj 1967 r. – Zgromadzanie ma już sąsiada z „przydziału”. Biurowiec zajmie Przedsiębiorstwo Geodezyjno-Geologiczne Budownictwa „Geoprojekt” Kraków.

Rok 1989 – tzw. bezkrwawa rewolucja odmieniła układy polityczne w bloku komunistycznym, co pozwoliło instytucjom kościelnym na stopniowy powrót do działalności zgodnej z ich charyzmatem. Nadszedł moment, kiedy Zgromadzenie Sióstr Sercanek mogło m.in. rozpocząć wszcząć postępowanie w celu odzyskania utraconej części ogrodu.

Ponad rok później – 15 listopada 1990 r. – Zgromadzenie skierowało wniosek do Komisji Majątkowej o przywrócenie własności parceli odebranej w 1962 r., na której powstał 6-kondygnacyjny biurowiec.

Koniec roku 1991 – rozmowy Zgromadzenia z Dyrekcją Przedsiębiorstwa „Geoprojekt” (właściciela biurowca) dotyczące odkupienia budynku przez Zgromadzenie.

4 marca 1992 r. – została spisana ugoda między Przedsiębiorstwem „Geoprojekt” a Zgromadzeniem. Do najważniejszych postanowień tego dokumentu należą:

 – przywraca się na rzecz Zgromadzenia własność zabudowanej działki o powierzchni 846m2.

 – Zgromadzenie wpłaci do budżetu Państwa odszkodowanie za nabycie własności biurowca, które (ze względu na niezarobkowy charakter działalności, czyli cele charytatywno – opiekuńcze) ustala się w wysokości 75% wartości budynku (trzeba przyznać, że cena nie była wygórowana, jednak bardzo duża jak na możliwości Zgromadzenia)

 – Zgromadzenie użyczy nieodpłatnie na okres do 30.06.1994 r. (do spłacenia ostatniej raty) Przedsiębiorstwu „Geoprojekt” wymienione lokale. Gdyby Przedsiębiorstwo wyrażało chęć korzystania z pomieszczeń po dniu 30.06.1994 r., Zgromadzenie zawrze z nim umowę najmu na okres nie dłuższy niż do dnia 30.06.1999 r.

10 lipca 1992 r. – Zgromadzenie otrzymało potwierdzenie, że jest właścicielem działki przy pl. gen. W. Sikorskiego 13. Siostry przystąpiły (poczynając od IV piętra) do prac remontowo–adaptacyjnych.

Kwiecień 1993 r. – Przedsiębiorstwo „Geoprojekt” postawione zostało w stan likwidacji.

Zgromadzenie podjęło się wybudować (w miejsce istniejącej kotłowni węglowej) kotłownię gazową. Rozpoczęcie robót uwarunkowane było pozwoleniem na budowę, a to z kolei otrzymaniem aktu własności budynku. Toteż 3 maja 1993 r. Zgromadzenie wniosło do Rejonowego Sądu w Krakowie prośbę o wpisanie do Wieczystej Księgi Zgromadzenia posesję przy Pl. Gen. W. Sikorskiego 13. Odpowiedź otrzymało 22 lipca 1993 r. – wtedy też działka i budynek przypisane zostały naszemu Zgromadzenia, co umożliwiło podjęcie prac remontowych.

Rozpoczęte prace, które objęły III piętro, nie przeszkodziły w otwarciu Bursy! Z dniem 1 października 1993 r. na IV piętrze zamieszkały 24 dziewczyny – w tym 7 z Ukrainy. Większość z tych naszych pierwszych studentek pozostało na całkowitym utrzymaniu Zgromadzenia.

18 listopada 1993 r. – to kolejna ważna data w historii Bursy im. sł. B. Matki Klary Ludwiki Szczęsnej. Tego dnia Zgromadzenie dokonało wpłaty trzeciej raty i tym samym spłaciło w całości należność za budynek! Biurowiec był już w pełni nasz!

Marzec 1994 r. – ukończenie remontów na III piętrze.

31 stycznia 2007 r. – Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie po rozpatrzeniu wniosku z dn. 16.01.2007 r. uznał wyodrębniony organizacyjnie Zakład Usługowy Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego (Bursa) za odrębny podmiot podatkowy, który będzie prowadził działalność gospodarczą w zakresie wynajmu pomieszczeń.

Obecnie Bursa jest placówką wychowawczą. Służy zasadniczo dziewczętom studiującym stacjonarnie, jak i zaocznie. Społeczno-wychowawcza funkcja internatu obejmuje szeroko pojętą pomoc dla studentek przede wszystkim mieszkaniową, a także naukową, moralna i religijną. Ma charakter katolicki. Pielęgnuje wartości religijne, a także tradycje narodowe.

Za szczególny cel Bursa przyjmuje kształtowanie postawy ufnej miłości do Serca Jezusowego, a tym samym wrażliwości na drugiego człowieka oraz szerzenie Królestwa Miłości tego Serca wśród dziewcząt.